de stapel groeit en groeit
het onderzeil wordt bovenop
de slaapzakken gegooid
terwijl het kookstel naast
de vouwstoelen staat
de luchtbedden worden
broederlijk naast de doos
met gasflessen en nachtlamp…
Wolkenreis
het gras onder me
de blik naar boven
de wolken trekken
in een traag corso
voorbij de einder
van mijn bewustzijn
met de wolken
verdwijnt het laatste
stukje zelfbehoud
uitgewrongen…
Dank je
Dank je voor alle regels
De zoete woorden
De milde moorden
De woede-uitbarstingen
In mentale beelden
De overgedragen tranen
Van verdriet
Van woede
Het verborgen vergeet mij niet
De verloren …
Gericht op Eros
laat mij sterven als ik mij niet meer aan dit leven mag laven
dit leven vol van vleselijk genot
vol van waanzinnen en eindeloos beminnen
van vrouwelijke vormen
een stevig …
Afscheid
‘Hoe lang nog?’
Het zijn woorden die mij nog lang bij zullen blijven. Ze werden uitgesproken door iemand die mij na aan het hart lag en die ondraaglijk leed. Intussen …
Het kunstenaarsafspraakje
Zo noemt Julia Cameron in haar boek “The Artist’s Way” een afspraakje met jezelf als je iets doet voor je creatieve ‘ik’. Een moment voor jezelf waarop je aandacht geeft …
Tempel
Dit lichaam is niet heilig,
geen tempel voor mijn
dolend bewustzijn.
Verdwaasd doorvoelend
van dit feitelijk bestaan.
Zonder begrip.
Ik leef in de ogen,
de lach en de armen
van …
Duizend jaar ontwaken
Al leef ik duizend jaar
Smeulende ruïnes doorzoekend
Nooit zal ik het bereiken
Al leef ik duizend jaar
Verbrande aarde onder mijn voeten
Vergeefs wroetend naar wat niet is
Al …
“The important thing is not the camera but the eye.”
Ik ben geen fotograaf… ik heb echter wel oog voor wat mooi is, voor wat uitzonderlijk zou kunnen zijn, voor momenten van emotionele uiting… maar ik vergeet de camera, ik …
Playing on the road
A poem written for Orit Shimoni during her performance
on a Lazy Sunday Afternoon session @ Floralia Park
.
While you live on the road
Following your heart to wherever …