16 juli 2019 Kamperen. Ik plaats meestal een r tussen de k en de a. Ik hou er namelijk niet van. Ik hecht toch te veel waarde aan comfort. Dit jaar moet ik er echter aan geloven. De eerste keer kamperen.. een echte camping. Ik kijk er niet echt naar …
Tijden veranderen. ‘Vroeger’ bestaat niet meer en ‘later’ moet zich nog ontwikkelen. Het ‘nu’, hier, dit moment. Dat is blijkbaar alles wat er is, wat ertoe doet. Maar het ‘nu’ is ook een overgang van vroeger naar later. Wat wij nu ervaren, hoe wij ons nu ontwikkelen is gebouwd op …
de stapel groeit en groeithet onderzeil wordt bovenopde slaapzakken gegooidterwijl het kookstel naast de vouwstoelen staat de luchtbedden worden broederlijk naast de doos met gasflessen en nachtlampgeplaatst terwijl het canvaszich verstopt onder de UV werende doek de koelbox staat gevuldnaast de kussensdie het zicht op de stokken en haringen blokkeert …
het gras onder mede blik naar bovende wolken trekkenin een traag corsovoorbij de eindervan mijn bewustzijn met de wolkenverdwijnt het laatstestukje zelfbehouduitgewrongenverdwijnt het laatsterestje mij ijltjes achterde wolken aan.
Dank je voor alle regels De zoete woordenDe milde moordenDe woede-uitbarstingenIn mentale beelden De overgedragen tranenVan verdrietVan woedeHet verborgen vergeet mij nietDe verloren paden De wegen die ik nooit bewandeldeOngedwongen verpozen In zwijmelende geesteswerken Vol verdwaalde eigenheidEn onbeantwoorde emoties Bedankt Voor de poëzie
laat mij sterven als ik mij niet meer aan dit leven mag lavendit leven vol van vleselijk genot vol van waanzinnen en eindeloos beminnen van vrouwelijke vormeneen stevig herenlichaam tussendoor mij altijd richtend op Eros laat mij dit leven leiden door mijn zinnende voorgrond te geven die ze eisengeen rationeel beknottenof moralistisch vingerwijzen …
‘Hoe lang nog?’ Het zijn woorden die mij nog lang bij zullen blijven. Ze werden uitgesproken door iemand die mij na aan het hart lag en die ondraaglijk leed. Intussen is ze er al meer dan twee jaar niet meer. Lang schipperde ik tussen rouw en opluchting. Rouw om het …
Zo noemt Julia Cameron in haar boek “The Artist’s Way” een afspraakje met jezelf als je iets doet voor je creatieve ‘ik’. Een moment voor jezelf waarop je aandacht geeft aan je eigen creativiteit door erop uit te gaan. Een excursie zeg maar. Puur om je eigen creativiteit op te …
Dit lichaam is niet heilig,geen tempel voor mijndolend bewustzijn.Verdwaasd doorvoelendvan dit feitelijk bestaan. Zonder begrip. Ik leef in de ogen,de lach en de armenvan een oneigenlijk lichaam.Ik weet mij anders geen leven,geen bestaan zonder de liefde,de bevestiging van die ander. Wanneer wij twee samen,verstrengeld, het bedbewonen, bezweet van inspanning.Dan voel …
Al leef ik duizend jaar Smeulende ruïnes doorzoekend Nooit zal ik het bereiken Al leef ik duizend jaar Verbrande aarde onder mijn voetenVergeefs wroetend naar wat niet is Al leef ik duizend jaar Dolend door gedoofde sterrenstelselsNimmer zal ik vinden waar ik naar smacht Er is alleen maar ontwaken
Gelieve mijn rechten te respecteren.
