in een ruimte van honderd vierkante meter twee verdiepingen en een zolder zwijgen stemmen, krijgt men kolder in de kop verlopen zwembad abonnementen museum kaarten en rijbewijzen het zijn slechts nutteloze documenten in een tijd waarin je universum is beperkt tot de muren waartussen je leeft waar hoop en geloof …
Toen ik in Schiedam was afgelopen week viel me op hoezeer geluid voor mij van belang is. Al zweer ik bij mijn ogen en zou ik liever zonder oren door het leven willen gaan dan zonder die balletjes water. Maar geluid is dus ook belangrijk. Hoe kwam ik daar nu …
de rust die uitgaat van een tikkende klok tempert het ritme van mijn lichaam alsof het hart wil samengaan versmelten met de wijzerplaat het bonzen als begeleiding van de draaiingen van grote en kleine armen iedere minuut opeenvolgend zoals mijn ademteugen alsof de wereld buiten er even niet meer toe …
Of ik even langs Barendrecht wilde rijden om iets op te halen. Ik kwam er toch langs op weg naar Schiedam. “Ja, natuurlijk kan ik dat.” Met knikkende knieën stapte ik in mijn auto. Mijn eerdere poging deze week strandde nog voor ik vertrok. Een kapotte accu omdat het ding …
de dagen zijn voorzien van nieuws uit alle landen maar vertellen vooral over dood intussen zingen vogels luider neemt natuur een klein stukje aarde terug prediken mensen de economie en hekelen sommigen de wens levens te redden de zon schijnt elke dag een stukje harder vitamine D helpt tegen depressie
Ik wilde eindelijk weer eens erop uit. De auto in, wat lang beloofde spullen brengen naar iemand die een kinderkamer aan het inrichten was. Een ritje van veertig minuten heen en even zolang terug. Bij het instappen werd ik eraan herinnerd dat het geluid bij uitstappen niet voor niets is …
het wachten is op bevrijdend woord een herenakkoord waarop mens en maatschappij weer kunnen bouwen in een toekomst vol vertrouwen met altijd die knagende vraag wanneer de volgende crisis zich aandient we lezen berichten in krant op het wereldwijde web of horen het nieuws op radio of zien het op …
Mijn huis is een verzamelplaats van boeken, kunst en wat een alleen levende man zoal verzamelt. Juist deze dagen, nu we verplicht binnen zitten, valt het me op. Raar ook overigens dat ik, nu ik gedwongen ben thuis te blijven, verlang naar al die sociale bijeenkomsten die ik altijd beleefd meed. Misschien het …
ik zie altijd uit naar de komst van jouw lichaam je kleding die zo gemakkelijk van je afglijdt en de handen die grijpen en kneden het verlangen in blikken die ontwijken en woorden gesmoord in bezette mond vandaag bleef mijn voordeur echter alweer gesloten
De letters volgen elkaar op en vormen woorden die in zinnen overgaan. Zo bouwt een verhaal zich langzaam op en vult uiteindelijk de pagina’s die aan anderen worden uitgedeeld teneinde het verhaal te laten leven in de hoofden van mensen die ernaar snakken. In deze rare tijden snakken mensen veelvuldig …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
