de stapel groeit en groeithet onderzeil wordt bovenopde slaapzakken gegooidterwijl het kookstel naast de vouwstoelen staat de luchtbedden worden broederlijk naast de doos met gasflessen en nachtlampgeplaatst terwijl het canvaszich …
het gras onder mede blik naar bovende wolken trekkenin een traag corsovoorbij de eindervan mijn bewustzijn met de wolkenverdwijnt het laatstestukje zelfbehouduitgewrongenverdwijnt het laatsterestje mij ijltjes achterde wolken aan.
Dank je voor alle regels De zoete woordenDe milde moordenDe woede-uitbarstingenIn mentale beelden De overgedragen tranenVan verdrietVan woedeHet verborgen vergeet mij nietDe verloren paden De wegen die ik nooit bewandeldeOngedwongen …
laat mij sterven als ik mij niet meer aan dit leven mag lavendit leven vol van vleselijk genot vol van waanzinnen en eindeloos beminnen van vrouwelijke vormeneen stevig herenlichaam tussendoor mij altijd richtend …
‘Hoe lang nog?’ Het zijn woorden die mij nog lang bij zullen blijven. Ze werden uitgesproken door iemand die mij na aan het hart lag en die ondraaglijk leed. Intussen …
Zo noemt Julia Cameron in haar boek “The Artist’s Way” een afspraakje met jezelf als je iets doet voor je creatieve ‘ik’. Een moment voor jezelf waarop je aandacht geeft …
Dit lichaam is niet heilig,geen tempel voor mijndolend bewustzijn.Verdwaasd doorvoelendvan dit feitelijk bestaan. Zonder begrip. Ik leef in de ogen,de lach en de armenvan een oneigenlijk lichaam.Ik weet mij anders …
Al leef ik duizend jaar Smeulende ruïnes doorzoekend Nooit zal ik het bereiken Al leef ik duizend jaar Verbrande aarde onder mijn voetenVergeefs wroetend naar wat niet is Al leef …
Ik ben geen fotograaf… ik heb echter wel oog voor wat mooi is, voor wat uitzonderlijk zou kunnen zijn, voor momenten van emotionele uiting… maar ik vergeet de camera, ik …
A poem written for Orit Shimoni during her performance on a Lazy Sunday Afternoon session @ Floralia Park. While you live on the roadFollowing your heart to wherever it’s calledYour …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
