Ik ga neerwaarts, de spiraal volgend naar zijn dieptepunt en uiteindelijk verder. Een afgrond dieper dan een leven lang. Neerwaarts, neerwaarts en geen mogelijkheid om af te remmen. Een opwaarts momentum lijkt futiel, een fantasie welhaast. Dieper en dieper zink ik, het licht boven mij allang niet meer zichtbaar maar …
De sluiter klikt niet meer Het licht is geweken uit de ogen die door de zoeker keken Het markante wordt niet langer opgemerkt Niet langer vastgelegd voor de eeuwigheid Zijn rijzige gestalte rijst niet langer op Tussen de artiesten De kunstenaars De outcasts De markanten De snaar ligt gebroken naast …
als kind lag ik vaak in bed of zat ik in een hoek omgeven door speelgoed waar ik niet naar omkeek de aandacht gefixeerd op een boek dromend van verre landen moedige daden of reizen tussen sterren of over zee ‘het is te prijzen dat die jongen zoveel leest’ maar eerlijk …
rillend, trillend, rollend bollend van trots een ritmische mix van urban, dance, metal trash Utreg’s nalatenschap genieten van klanken op vliezen mentale beelden bewegen op dreunen een reis in mijn geheugen herinneringen die vloeien dromen die wederopbloeien om later weer te landen In realiteit te laat, te lang geleden niet …
Het oktobergemoed heeft zich genesteld maar de reden van stilte is meer te zoeken in de drukke agenda van deze maand dan in dat gemoed. Zoveel activiteiten, verplichtingen en afspraken dat het bijna een volle dagtaak is. Gelukkig begint het einde van dit alles in zicht te komen. Nog een …
als de nacht donker rollend doch teder zacht de kamer vult en het licht zijn toevlucht zoekt in de barsten van het bestaan wentel ik mij in de zachte mantel van alcohol mijn zwarte hond strelend door zijn weerbarstig haar om hem te zien groeien tot de kamer gevuld is met zijn stinkend …
leef ik? ben ik een mens bestaande uit bloed, vlees en wens gedachten die ontspringen uit onvermoede bronnen bedwingen tot stroom, tot rivier die het ellendige meevoert van hier naar ginder waar ik niet ben terwijl het goede blijft hangen in een bocht die ik niet ken en ik alleen maar …
het begint met een vlaag wat wind die maar al te graag speelt met takken, bladeren en haar de eerste druppel valt voorzichtig al snel gevolgd door meer om gestaag te veranderen van vluchtig naar stromen, naar kolom het grote geselen van door mensen gemaakte structuren tegen wensen van de …
Als ik naar jou kijk zie ik geloken ogen die opkijkennaar waterige verten, staren in stilte naareen toekomst die nooit zal zijn. Waarin liefde, warmte en thuis als een wensrealiteit worden met armen die omsluitenlippen die beroeren Waar een knapperend haardvuur en de geurvan versgebakken appeltaartof wildgebraad Tot de realiteit …
Het pad zo kort, toch is er nog een lange weg te gaan. De wegen zijn nu eenmaal ondoorgrondelijk en uiteindelijk gaan we ieder ons eigen weegs. De paden op en de lanen in op straffe van verdwalen. Mijn weg is niet altijd navolgbaar. Ik loop maar wat zegt …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
