Al leef ik duizend jaar Smeulende ruïnes doorzoekend Nooit zal ik het bereiken Al leef ik duizend jaar Verbrande aarde onder mijn voetenVergeefs wroetend naar wat niet is Al leef ik duizend jaar Dolend door gedoofde sterrenstelselsNimmer zal ik vinden waar ik naar smacht Er is alleen maar ontwaken
Ik ben geen fotograaf… ik heb echter wel oog voor wat mooi is, voor wat uitzonderlijk zou kunnen zijn, voor momenten van emotionele uiting… maar ik vergeet de camera, ik weet niet waar het knopje is, ik krijg wat ik zie niet in mijn zoeker of ik geniet zelf zoveel …
A poem written for Orit Shimoni during her performance on a Lazy Sunday Afternoon session @ Floralia Park. While you live on the roadFollowing your heart to wherever it’s calledYour love lingers in every place In every heart you’ve touched Your voice will forever joinThe voices of those who loved …
Adem in, adem uit Vergeet de wereldVergeet de arrogantie van een generatieDie enkel zichzelf kent En geen hersencapaciteit aan anderen besteed Glas Kijk door ze heenAlsof hun bestaan is verwordenTot een doorzichtig geweven tapijtWaaraan jij je voeten veegt Je leven is van jou Je keuzes zijn jouw keuzesLaat je niet …
Ik zie soms best wel op tegen mensen als een Ilja Leonard Pfeijffer, Peter Buwalda of Geert Mak. Mensen die met schijnbaar gemak het ene na het andere werk uit hun pen weten te persen. Jaloersmakend gewoon. Ik vergelijk mijn werk niet met dat van deze schrijvers. Zij zijn gewoon …
De wielen draaiden de kant op die hij met het stuur bepaalde, zuidwaarts, op zoek naar warmte en rust, ruimte en vrijheid. De stress achterlatend op de plaats waar zij thuishoorde, daar waar de dagelijkse wedloop plaatsvond. Een wedloop die hij weigerde uit te lopen want waar eindigt die race …
Ik schilder mijn emotieOp het maagdelijk vel Papier Knisperend in mijn handenVers geschept(naar het schijnt)Met ziel behept Geschilderde oratie Geschreven adoratie Ongrijpbaar op een enkel medium Vertoning in een enkele vertelling Voor altijd Aan de ether toevertrouwdOp het netvlies gebrandIn het brein verankerd Tot de dood ons scheidt Of een …
Als schrijver en dichter lees je veel boeken, de liefde voor het geschreven woord komt ten slotte niet zomaar uit de lucht vallen. Zo lees ik de laatste tijd ook regelmatig werk van mensen in mijn directe omgeving. Niet zo heel vreemd, het is nu eenmaal niet zo’n groot wereldje …
Sommige dingen veranderen nooit. Het geklaag over het weer, over sommige klanten die altijd blijven verrassen, over collega’s die niet leren. Het is alweer even geleden sinds ik in lunchroom De Huiskamer ben geweest. De inrichting is nog immer hetzelfde. De kinderen van klanten krijgen nog steeds een mini-eierkoek, de volwassenen …
Het is te lezen tussen regels die je spreekt Het is te horen in de regels die je schrijft Alleen niet direct in mijn oren fluistert Je liefde bestaat Maar is nog niet volwassen Je kiest voor veilig, voor mij Al ben ik onberekenbaar Onbetrouwbaar zelfs In toekomstvastheid In levensvatbaarheid …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
