ik zie altijd uit naar de komst van jouw lichaam je kleding die zo gemakkelijk van je afglijdt en de handen die grijpen en kneden het verlangen in blikken die ontwijken en woorden gesmoord in bezette mond vandaag bleef mijn voordeur echter alweer gesloten
De letters volgen elkaar op en vormen woorden die in zinnen overgaan. Zo bouwt een verhaal zich langzaam op en vult uiteindelijk de pagina’s die aan anderen worden uitgedeeld teneinde het verhaal te laten leven in de hoofden van mensen die ernaar snakken. In deze rare tijden snakken mensen veelvuldig …
Gert Vanlerberghe zou normaal gesproken in Antwerpen zijn ballonvrees organiseren maar gezien de lockdowns en maatregelen tegen corona heeft hij nu een #balkonnenvrees georganiseerd. Check zijn Facebook pagina voor meer.
In Nederland hebben we qua weer vaak te maken met grilliger beelden dan die de afgelopen dagen te constateren zijn. Zonlicht overgiet vrijwel verlaten straten in een poging om mensen de straat op te lokken om de lente te vieren. Maar vieren doen we niet. Geen verjaardagen, huwelijksdagen of geboortes. …
De ene dag is de andere niet. Na het ene evenement moest ook het andere sneuvelen en al snel nog een. Niet getreurd dacht ik nog, het kan altijd weer plaatsvinden. Maar de agenda bleek al lang gevuld en een jaar later is zo bereikt. Tot dan zal het behelpen …
deze dag verschuilt zich tussen alle andere dagen het wil niet herinnerd worden noch belangrijk gevonden het is als elke andere dag begonnen met een ochtend om over te gaan via middag naar een avondniets om bij stil te staan de bijzonderheid is slechts gelegen in het feit dat ik …
De wereld staat stil. De verspreiding van een snel om zich heen grijpend virus heeft zijn gevolgen. Afgaande op hoe de natuur zich nu ineens schijnt te herpakken (zoals schoon water in de kanalen in Venetië of minder CO2 uitstoot wereldwijd) niet enkel slecht nieuws dus. Ik schreef op Facebook …
De wereld valt stil In haar eigen tempo De motor stopt Er is een rustpunt In dit universum En heel even In een ogenblik Van dit bestaan Is het deze planeet Die ontdaan van Al het gebruikelijk Menselijk geweld Diep ademhaalt Alvorens ze weer Herstarten moet
zijn leren jas zit mij alsof het op mijn lijf is gemaakt de tuin is weer onkruidvrij zijn theemok leeggedronken bij het afscheid vaderlijk advies over muur en ander onkruid een groet ik veeg de bladeren van zijn grafsteen en groet terug
Ik ga neerwaarts, de spiraal volgend naar zijn dieptepunt en uiteindelijk verder. Een afgrond dieper dan een leven lang. Neerwaarts, neerwaarts en geen mogelijkheid om af te remmen. Een opwaarts momentum lijkt futiel, een fantasie welhaast. Dieper en dieper zink ik, het licht boven mij allang niet meer zichtbaar maar …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
