We gaan weer richting de jaargetijden die het best passen bij mijn gemoed. Het introverte leven. De binnenzijde van onze woningen die voor een aantal maanden de voornaamste verblijfplaats zal zijn voor velen. De rust, het intieme, het knusse. De kleinschaligheid. Een introspectief bestaan tot de zon weer hoger gaat …
De dozen stapelen zich langzaam op. Er is geen duidelijkheid over de verplaatsingsdatum van de gevulde dozen en dus is er ook geen haast om ze te vullen. Er is slechts een vaag omschreven moment waarop de muren worden vervangen door nieuwe. Ik begin langzaam te wennen aan het idee …
Deuren sluiten zich en andere openen, geen van beiden waarschuwen voor het op stapel staande gebeuren. Lopende door gangpaden en elke klink proberend, nieuwe kamers vindend, al dan niet geschikt, terwijl oude kamers verborgen blijven. Misschien openen ze zich ooit weer eens. Verdwalend in doolhoven voorzien van lange gangen en …
Eens in de zoveel tijd komt het weer ter sprake. Is er weer iemand die erover begint alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Alsof er geen andere mogelijkheden zijn. Minder heftig, minder ingrijpend. Maar dan herinner ik me dat die andere mogelijkheden niet hebben geholpen toen die …
Elke keer als er wegen splitsen raakt er wat verloren van mijn hart en ziel. Ze zijn geschonken aan de ander wiens weg gelijk aan die van mij liep. Maar ook verrijkt. Verrijkt omdat er stukjes van de ander achterblijven. Een uitwisseling als het ware. Ik draag deze stukjes voor …
Je wikt en weegt. Maakt een keuze en komt erop terug. Kiest iets anders om vervolgens een draai te maken en de volgende te kiezen. Je vraagt je af of het de juiste was maar nu is het te laat om wat anders te doen. Je laat het gaan en …
Je zoekt een goeroe, een life coach. Je bezoekt wichelroedelopers, raadpleegt de astrologie pagina, ruimt plaats in de agenda in voor een adem coach. Je zoekt een weg die je ooit kende. Verdwaald, van het pad af, de weg kwijt. We zoeken naar strohalmen om ons aan vast te grijpen …
Verhuizen. Ik ben in mijn leven inmiddels zo’n keer of 17 verhuisd. Verandering van muren. Nieuwe geuren, geluiden. Lichtinval door ramen al dan niet voorzien van vitrage. Het huis waar ik nu vertoef is het huis waar ik tot op heden het langst gewoond heb. Tussen deze muren zijn herinneringen …
Dromen wisselen af met merries. Spieren pijnigen de wervels en andersom. Een bed dat kraakt bij iedere draai. Het matras dat inzakt door teveel gewicht. Een ochtend waarin zakken onder ogen blijken te verblijven in een gelaat dat cafeïne nodig heeft om te kunnen accepteren dat het zich aan de …
De luchten verdonkeren, geluiden verstommen en feestgedruis is stemmig gedempt in tijden van dreiging. Een gekwelde ziel die niet vergeten kan zoekt toekomst in het verleden en gaat daarbij over grenzen, zowel moreel als geopolitiek. Intussen gaan levens verder, stilstaan is slechts een moment van aandacht in de stroom van …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
