Dromen wisselen af met merries. Spieren pijnigen de wervels en andersom. Een bed dat kraakt bij iedere draai. Het matras dat inzakt door teveel gewicht. Een ochtend waarin zakken onder ogen blijken te verblijven in een gelaat dat cafeïne nodig heeft om te kunnen accepteren dat het zich aan de …
De luchten verdonkeren, geluiden verstommen en feestgedruis is stemmig gedempt in tijden van dreiging. Een gekwelde ziel die niet vergeten kan zoekt toekomst in het verleden en gaat daarbij over grenzen, zowel moreel als geopolitiek. Intussen gaan levens verder, stilstaan is slechts een moment van aandacht in de stroom van …
Tijd verstrijkt zonder dat je het beseft. Minuten, uren, dagen, weken, maanden zonder tekens op papier of scherm die zijn ontsproten aan een creatief brein. Mijn brein is bezeten van trajecten, verplichtingen, ontwikkelingen en angsten. Creativiteit gevlucht naar betere oorden. We rommelen in de tussentijd maar aan en bij elk …
Stemmen vervormd en verdrongen, vermomd tot murmelen door gesmolten zand, reppen over leven en plezier. Als het incidenteel gelach een indicatie mag zijn. In tijden waarin waanzin hoogtij viert en greppels graaft om elkaar te bestoken met waarheden, half of geveinsd, klinken de geluiden welhaast verzoenend en bijna onaards tot …
Er zijn grenzen: landsgrenzen, emotionele grenzen, pijngrenzen, grenzen aan geduld, sportieve grenzen, tijdsgrenzen, carrièregrenzen, natuurlijke grenzen en wetenschappelijke grenzen. De scheidingslijnen langs ons bestaan zijn arbitrair, vaststaand of denkbeeldig. We dagen onszelf uit om ze te bereiken, om ze te herkennen, om ze te bewaken of om ze te delen. …
Soms ratelt het, dan is het weer kabbelend. Meestal giert het, maar een enkele keer raast het. Vaker nog stroomt het eindeloos door. Minuten, uren, dagen, nachten. Er lijkt geen schakelaar. En dan ineens is het stil. Doodstil. De aanraking van handen die knopen vinden en spieren kneden, de geur …
Herinneringen stromen, bezoeken een vermoeid brein. Een voor een bezie ik ze. Sommige stop ik weer terug, van andere neem ik afscheid. Nu de muren waar ze gemaakt zijn op het punt staan verlaten te worden is de pijn ze vergeven. De beelden en woorden ebben en vloeden. Vooral in …
Tijd is van ons. De tijd is gestolen, geschonken, vrijgemaakt, ingevuld, verloren en gevonden. We maken tijd voor leven, doorleven, beleven. We verliezen tijd in gedachten verzonken, mijmerend en verkwanselend of toch verrijkend. We herijken onze paden, de wegen die leiden naar de eindtijd, onze eindtijd. We rennen en vallen …
Ik ben te laat, te vroeg, precies op tijd, op zoek naar flexibiliteit van het lineaire. Ik zoek naar toekomst, wroet in het verleden, bezie het heden met verbazing en toer rond in het almaar kleiner wordend universum van mijn bestaan. Ik worstel en kom onder tevoorschijn om boven te …
Soms sla je wegen over. Ze zijn uitnodigend, reppen over mooie vergezichten, toekomsten vol emotionele rijkdom. Maar angst voor het onbekende, voor mogelijke risico’s, weerhouden je ervan die wegen te betreden. Die comfortzone is wel erg comfortabel. En soms sla je toch zo’n weg in. Voetje voor voetje, voorzichtig aftastend …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
