Soms zie ik lichtpuntjes, een glimpje perspectief, een zweem van licht in een verder donker universum. Dan zie ik in de verte wat wegen en deuren die ik kan bewandelen of openen. Maar meestal is het op dat vlak net wat te donker om vooruit te kunnen. En heel soms …
Als ik schrijf leef ik. Ik droom woorden op maagdelijk wit papier of wit scherm en geniet van de uitwerking op mijn eigen gemoed. Ik plaats leestekens op de juiste plaats en soms ook op de verkeerde. Ik spel mijn woorden perfect en vaak ook verkeerd. Ik leef mij uit …
Dagelijks zie ik mensen lopen. In groepjes (al dan niet anderhalve meter afstand in acht nemend), alleen, als stelletje (soms de handen verstrengeld, soms achter elkaar, soms los naast elkaar), als gezin. Lopen is gezond, zeggen ze. Ik loop ook dagelijks. Van boven naar beneden, rondjes in de woonkamer, werkkamer …
Je weet niet goed waar te beginnen, waar je heen gaat, heen kan, heen moet. Je weet niet waar het gaat eindigen of hoe het verlopen zal. Je weet slechts dat het leven nimmer loopt zoals verwacht. Van geboorte tot aan het graf is het leven wat je overkomt terwijl …
Op het veldje aan de overzijde van mijn straat staat een mooie grote statige boom. Er waren er ooit twee maar een moest het leven laten nadat er een huis naast verscheen. We laten allemaal ooit het leven maar om zo, in de bloei van je leven omgezaagd te worden, …
Soms staan we stil bij wat ons in beweging zet en kijken we naar basis en doel. Onderzoeken we of alles nog wel is zoals gewenst en vervolgen dan doldriest onze weg in een wereld die stilstaan met een negatieve connotatie heeft verzwaard. ‘Stilstand is achteruitgang’ heet het dan. Maar …
Zoektochten naar iets wat onlosmakelijk is verbonden met de zoekende leiden slechts tot mirages, zinsbegoochelingen die een kortstondig moment van gelukzalig samensmelten van hart en brein mogelijk maken om ze vervolgens ruw los te rukken en ver van elkaar te stoten. De zoekende voor de rest van het leven veroordelend …
Het is november. Buiten lijkt de zon de nachtelijke vorst te hebben verdreven maar binnen moet de verwarming nog aanpoten om het enigszins acceptabel warm te krijgen. Niet dat het zo koud is binnen maar het voelt zo koud aan. Je genereert nu eenmaal weinig lichaamswarmte als je grotendeels zit …
Het is vochtig buiten. Erg vochtig. Een gestage neerwaartse val van een bovendrijvend meer aan water. Een wonder dat het niet ineens naar beneden plenst. Het water zuivert de lucht van stof en insecten, het spoelt de rommel weg van mens en dier en laat een schone wereld achter. De …
Een overvloedig zonlicht stroomt over een slapende straat. De zon staat in strakblauwe hemel. Hij (of zij) doet zijn best de koude te verdrijven al staat hij (of zij) eigenlijk al te ver van ons af. Maar de donkerte verdrijft hij (of zij) met gemak. Het licht verspreidt vreugde, hoop. …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
