Dit lichaam is niet heilig,geen tempel voor mijndolend bewustzijn.Verdwaasd doorvoelendvan dit feitelijk bestaan. Zonder begrip. Ik leef in de ogen,de lach en de armenvan een oneigenlijk lichaam.Ik weet mij anders geen leven,geen bestaan zonder de liefde,de bevestiging van die ander. Wanneer wij twee samen,verstrengeld, het bedbewonen, bezweet van inspanning.Dan voel …
Al leef ik duizend jaar Smeulende ruïnes doorzoekend Nooit zal ik het bereiken Al leef ik duizend jaar Verbrande aarde onder mijn voetenVergeefs wroetend naar wat niet is Al leef ik duizend jaar Dolend door gedoofde sterrenstelselsNimmer zal ik vinden waar ik naar smacht Er is alleen maar ontwaken
A poem written for Orit Shimoni during her performance on a Lazy Sunday Afternoon session @ Floralia Park. While you live on the roadFollowing your heart to wherever it’s calledYour love lingers in every place In every heart you’ve touched Your voice will forever joinThe voices of those who loved …
Adem in, adem uit Vergeet de wereldVergeet de arrogantie van een generatieDie enkel zichzelf kent En geen hersencapaciteit aan anderen besteed Glas Kijk door ze heenAlsof hun bestaan is verwordenTot een doorzichtig geweven tapijtWaaraan jij je voeten veegt Je leven is van jou Je keuzes zijn jouw keuzesLaat je niet …
Ik schilder mijn emotieOp het maagdelijk vel Papier Knisperend in mijn handenVers geschept(naar het schijnt)Met ziel behept Geschilderde oratie Geschreven adoratie Ongrijpbaar op een enkel medium Vertoning in een enkele vertelling Voor altijd Aan de ether toevertrouwdOp het netvlies gebrandIn het brein verankerd Tot de dood ons scheidt Of een …
Het is te lezen tussen regels die je spreekt Het is te horen in de regels die je schrijft Alleen niet direct in mijn oren fluistert Je liefde bestaat Maar is nog niet volwassen Je kiest voor veilig, voor mij Al ben ik onberekenbaar Onbetrouwbaar zelfs In toekomstvastheid In levensvatbaarheid …
Wat maakt mij Wat breekt mij wanneer ik niet kan Wat kent mij Wat bevrijdt mij uit mijn ketenen Want als dan Ik eindelijk vrij ben En niet langer behoor Tot de verbetenen Kan ik eindelijk zijn Wat ik behoor Dan ben ik niet langer Dat wat gemaakt is Maar …
de woorden, ze komen niet een muur van verdriet die blokkeert een ontvlieden van creativiteit maar dan, wie had beweerd dat ik schrijven kon, tot woorden rangschikken kon worden verleid een opmerking, een aanmoediging die na-ijlt, mijn ego streelt mijzelf dichter en schrijver noemen doet waar enkel ontmoediging door talentloosheid, …
Gelieve mijn rechten te respecteren.
